Yeni Umutlar
2012 yılı acısıyla tatlısıyla geride kaldı. Ülkemizde ve ilçemizde yaşananlar hatta dünyada ilginç ve önemli değişikliklere şahit olduk.
2012 yılı Karapınar’ımız için hizmet anlamında güzel geçti diye düşünüyorum.
Son yıllarda ilçemizin enerji üssü olma yolundaki ilerlemesi ülke gündemine oturdu.
Termik santrali ve güneş enerjisi, doğal gaz ile birlikte ilçemiz hükümet politikası haline geldi.
Enerji kenti olma yolundaki ilçemizde gelişmelerin yaşanacağı muhakkak.
Kültür Merkezi 20 yıl sonra tamamlanması, Hastane ek bina inşaatı, Kredi ve Yurtlar Kurumu inşaat, Gençlik merkezi, Emniyet Müdürlüğü inşaatının başlaması, sentetik saha yapımı 2012 de aklımızda kalanlar.
2013 yılında da ilçemizin daha iyi seviyelere gelmesini temenni ediyorum.
ESNAF PERİŞAN
Bir esnafımızla sohbet ederken dinlediklerim karşısında çok şaşırdım. Veresiye alışverişe alıştıklarını ancak karşıladıkları muamelenin üzücü olduğunu söyledi.
Esnaf kardeşimiz,”Veresiye en büyük sorunumuz. Veresiye ürünlerimiz satmasak iş yapamayacağız. Ancak veresiye ürün alırken müşterinin verdiği sözler ettiği yeminlere güvenip veriyoruz. Süresi dolduğuna getirip parayı ödemiyor. Birçok kişiye telefon açıyoruz ve paramızı istiyoruz. Çoğu bağırıp çağırıyor “kaçıcımı var” diye fırça atıyorlar. Kendi paramızla rezil oluyoruz” diye sıkıntısını aktardı.
Söylediğinde fazlası yok eksiği var. Gerçekten işaret ettiği konular doğruydu.
Peki, bu davranışlar neden?
Büyük bir çoğunluk alışkanlık haline getirmiş. Eğer parayı istemezse unutulup gidecek.
Bir zamanlar un ticareti yapan ve veresiye satış sebebi ile batan esnafımızda şöyle demişti:” 33 milyona bir çuval un sattım.yarın getireceğim dedi..üzerinden 8 ay geçti.yolda denk gelip istedim.30 miyon verdi.Bir müşterimde çocuğu evleneceğinde un almıştı aradan yıllar geçti borcunu ödemedi.torunun sünnetine un istedi.Başka Kapıya dedim.”
Şimdi Karapınar da parasızlık mı var derseniz katılmam. Sadece vatandaşın esnafa olan borcunu ödememe alışkanlığı hatta bazısının ahlaksızlığı söz konusu.