İnsan toplum içerisinde yaşar. Yalnız ve ıssız bir yerde yaşayan insan, ancak romanlara konu olabilir. Birlikte yaşayan insanın hayatına ve toplum içerisindeki davranışlarına kendi değerleri yön verir. Dini bunlar arasında inanç ve ibadetler, ahlaki yapısı, kültürel anlayışı… Sayılabilir. Bu değerleri çoğaltmak da mümkündür.
Çay bahçesinde çayımı yudumlarken biri kız öteki erkek olan iki gencin konuşmalarını istemeyerek dinledim. Aralarında geçen konuşmalar şöyle:
Erkek soruyor:
-insan tek başına yaşayabilir mi?
-Yaşayamaz.
-Bana kalırsa yaşar.
-Nasıl yaşar?
-Yaşar.
-İnsanın pek çok gereksinimleri var. Barınma, beslenme, sağlık, eğitim vb. Bunları tek başına karşılayabilir mi?
-Ne demek istiyorsun? İnsan tek başına yaşayamaz mı?
-Yaşayamaz.
-Yaşar.
Tartışma uzadıkça az da olsa iki genç hırçınlaşmaya başladı.
Onlar tartışa dursunlar ben konumuza döneyim.
Bir toplumda eğer birlik ve beraberlik varsa,dayanışma,uyum varsa o topluluk elbette uzun süre ayakta kalır.İnsanlar arasında ne zaman fitne fesat çıktı işte zaman vay o topluluğun haline.
Mehmet Akif Ersoy şöyle der:
“Girmeden bir milletin beynine tefrika, düşman giremez,
Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez.
“Tarihimizde eski bir menkıbe vardır ki, Oğuz Han’a da Cengiz Han’a da isnad olunur: Bu hükümdar ölmeden evvel çocuklarını yanına çağırır; onlardan birine, bir ok vererek kırmasını emreder, çocuk onu kolayca kırar. İki ok verir, çocuk onları da kırar. Üç ok verir onlar da biraz zorlukla kırılır. Sonunda birçok okları birden vererek kırmasını emreder. Çocuk aciz kalır. Bunun üzerine der ki: -Siz birbirinizden ayrılırsanız, hepinizi bu ok gibi birer birer kırıp parçalarlar; eğer birlik olursanız, hiçbir kuvvet sizi kıramaz.
Yunus’un doyumsuz sevgisinde, tüm insanlığın sesini duymak ne güzel. Güzel çünkü bu seste gerçek inanç, Allah sevgisi, insan var. O tüm kötülüklerden arınmış, duru bir gönülle insanları anlayış ve dayanışmaya, birliğe ve dirliğe, kısaca sevgi ocağına çağırıyor.
Bölünüp parçalanmaktan ve birbirimize düşmekten kurtulmanın bir tek yolu vardır. O da toplumun her ferdine sevgi, hoşgörü aşısı yapmaktır
